|
........... ข้างหลังภาพ .............. |
| เนื้อความ : | ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มเอมใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก คุณมีความรู้สึกประทับใจกับวรรณกรรม เรื่องนี้อย่างไรบ้าง ช่วยลงความเห็นด้วยคะ |
| จากคุณ : | เมลาณี - [24 พ.ค. 2541 23:54:08] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ไม่เคยอ่านครับ แต่รู้จักวลีนี้ ซึ้งกินใจเหลือเกิน |
| โดยคุณ : | bVis - [25 พ.ค. 2541 00:08:43] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ชอบมากและ "ข้างหลังภาพ" ทำให้งานอื่นๆ ของศรีบูรพา(ผู้ประพันธ์เรื่องนี้)น่าสนใจมากขึ้น ด้วย เช่น "จนกว่าเราจะพบกันอีก" แต่เรื่องอย่างนี้ไม่น่าเกิดในชีวิตจริงของใครเลย ทุกคนควร จากไปโดยมีใครสักคนที่รักอยู่ใกล้ๆ มากกว่านะ แต่คุณหญิงได้พิสููจน์ให้เห็นจริงๆ ว่าความรักของ เธอหนักแน่นมั่นคงเพียงใด ขณะที่ความรักของนพพรนั้นออกจะน่าสงสัยอยู่มาก |
| โดยคุณ : | เอ้ - [25 พ.ค. 2541 00:13:35] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | นานแล้วนะเนี่ย.. แต่ยกมาพูดทีไรก็ซึ้งใจทุกที... :)) |
| โดยคุณ : | GigGs - [25 พ.ค. 2541 00:14:37] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ชอบตอนที่ม.ร.วให้รูปเป็นของขวัญวันแต่งงานกับนพพร เป็นรูปที่ม.ร.ว.วาดขึ้นเอง.....หลังจากกลับจากญี่ปุ่น " ฝีมือไม่ดีดอกนพพร แต่ว่าชีวิตและดวงใจอยู่ในภาพนั้น มันจึงสมที่จะเป็นของขวัญในวันแต่งงานของเธอ " " จำได้มั้ยนพพรว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่นั่น " " ความรักของผมกิดที่นั่น " " ความรักของเรานพพร " พูดแล้วเธอก้หลับตา และพูดต่อไป อย่างแผ่วเบาเหลือเกิน " " ความรักของเธอเกิดที่นั่น และก็ตายที่นั่น แต่ของอีกคนหนึ่ง ยังรุ่งโรจน์อยู่ในร่างที่กำลังจะแตกดับ " |
| โดยคุณ : | 22 - [25 พ.ค. 2541 00:16:57] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ชอบมากๆๆๆ อ่านเป็นหนังสือนอกเวลาตอนมัธยม ยังจำได้เลยว่านางเอกขื่อ กีรติ ใช่ป่ะ |
| โดยคุณ : | กิง - [25 พ.ค. 2541 00:21:37] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | คุณ 22 ชอบวลีเดียวกันเลยคะ อึ้งจริงๆ |
| โดยคุณ : | เมลาณี - [25 พ.ค. 2541 00:41:03] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ชอบมากเหมือนกันครับ กลายเป็นวลีคลาสสิคอีกอันนึง ตลอดกาล |
| โดยคุณ : | นกขมิ้นเหลืองอ่อน - [25 พ.ค. 2541 01:38:31] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เสร็จกัน ลืมไปหมดแล้ว ไปหามาอ่านอีกทีดีกว่า |
| โดยคุณ : | นายภาพนิ่ง - [25 พ.ค. 2541 02:15:52] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เคยเป็นหนังเมื่อหลายปีก่อน....อำพลเล่นคู่กับนาถยา... จบจากเรื่องนี้ทั้งคู่ก้อกลายเป็นแฟนกันจนกระทั่งอำพลไปเจอมาช่า... |
| โดยคุณ : | สุกี้...ชอบหนังสือของศรีบูรพา - [25 พ.ค. 2541 03:00:45] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ก็อืมไม่รู้สิ ทรายว่าเป็นเรื่องที่...อืมไม่ออกความเห็นดีกว่านะ แต่ที่รู้แน่ๆคือ จำอะไรไม่ได้เลยเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ อิ อิ |
| โดยคุณ : | ทราย - [25 พ.ค. 2541 05:22:02] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | อั้นแน่ เมลาณี้...... เคยอ่านตั้งนานมาแล้วเจ้าค่ะเรื่องนี้ชอบมากเหมือนกัน |
| โดยคุณ : | อังนิดา - [25 พ.ค. 2541 07:33:35] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | It's a real tragedy. I hope some of you have seen a film called 'A Summer Story'. It's a real tragedy also. Anyone who likes melodramatic film should see it. By the way, MELANEE!!! I would like to know you. I think your questions are so interesting (i.e The Bridges of Madison County, etc.) Please contact me if you don't mind. |
| โดยคุณ : | Jarc Mayol: lek70@hotmail.com - [25 พ.ค. 2541 07:57:33] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | Jarc Mayol, i am not Melanee, i am jan, and your name remind me about "The Big Blue" it is a very good movie, i like it so much. |
| โดยคุณ : | u2jan@hotmail.com - [25 พ.ค. 2541 08:06:27] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | นับถือความรักและความมั่นคงที่หม่อมราชวงศ์กรีติ ที่มีต่อ นพพร อย่างนี้ถือว่าเป็นรักแท้ รักที่ไม่มีวันสูญสลาย แม้จะสิ้น ลมหายใจ ..... |
| โดยคุณ : | ผิวผ่อง - [25 พ.ค. 2541 10:06:26] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เรื่องนี้เคยอ่านตอนม.4 พอดีพี่สาวให้ช่วยไปยืมหนังสือเล่มนี้ที่ห้องสมุดให้หน่อย เพราะ เป็นหนังสือนอกเวลา พอยืมมาก็เลยขอเปิดบริสุทธิ์ อ่านก่อน จำได้ว่า แม่เรียกให้กินข้าวก็ไม่ยอมลงไป ซึม.. และรู้สึกปวดหัวใจบอกไม่ถูก ไม่เคยอ่านหนังสือแนวนี้เลย แต่ก่อนชอบวรรณกรรมเยาวชน ชอบช่วงที่คุณ 22 เขียนมา รวมถึงประโยคที่คุณเมลาณีเขียนด้วย แต่เรื่องนี้จะให้ได้อารมณ์ ต้องอ่านทั้งเรื่อง รวดเดียว ดีใจนะคะที่มีคนชอบเรื่องเดียวกัน รู้สึกว่าหนังสือของนักเขียนไทยที่มีคุณภาพนั้นยังมีอยู่ อีกมาก เรื่องราวก็เข้าใจง่าย เพราะอยู่ในสังคม วัฒนธรรมเดียวกัน อยากสนับสนุนนักเขียนไทยเยอะ ๆ (แต่ก็ชอบนักเขียนต่างประเทศด้วย) |
| โดยคุณ : | saraaun - [25 พ.ค. 2541 10:13:36] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ความรักเมื่อเดินมาถึงจุด ๆ หนึ่ง เซ็กส์น่าจะตามมา เนื่องจากมันเป็นความต้องการทางธรรมชาติ เมื่อมาอยู่เป็น "คู่ผัวตัวเมีย" จึงหลีกเลี่ยงไม่ให้ความสำคัญกับเซ็กส์ไม่ได้ เพราะมันจะทำให้ชีวิต คู่รู้สึกสมบูรณ์มากขึ้น เช็กส์จึงเปรียบเหมือนอาหารจานหนึ่ง ที่มีแม่ครัว-พ่อครัวช่วยกันผัด ช่วยกันปรุง ทำไป ชิมไป จนได้อาหารรสชาติถูกใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย...แต่อย่างไรก็ตาม เช็กส์อย่างเดียวก็คงไม่เพียงพอสำหรับชีวิตคู่ เนื่องจากยังมีปัจจัยอื่น ๆ อีกมากที่มีความ สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไม่กว่ากัน |
| โดยคุณ : | Dorothy Perkins - [25 พ.ค. 2541 10:39:52] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า ......... หากความสุขของเราขึ้นอยู่กับคนอื่นมากเกินไป ชีวิตจะมีแต่ความเศร้า และไม่แน่ไม่นอนมากๆ เพราะเรามักคิดว่าเราเข้าใจคนอื่น แต่ที่จริงเราไม่มีทางเข้าใจคนอื่นมากพอ ที่จะคาดการณ์คาดหวังกับเขา โดยเฉพาะเมื่อเวลาผ่านไปนานๆ และเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ความรักแบบหนุ่มสาว ซึ่งมักอ่อนไหวไปตามสภาพแวดล้อม และเวลา |
| โดยคุณ : | ImagineeR - [25 พ.ค. 2541 10:58:41] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เป็นเรื่องที่แต่งได้ดีมาก ใช้คำได้สุดยอด กวีจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าเคยอ่านตอน มัธยม จนบัดนี้ยังจำเรื่องนี้ได้อยู่เลย โดยเฉพาะ ข้อความข้างต้น ต้องนับถือให้เป็น สุดยอด วรรณกรรม ด้านหนึ่งครับ |
| โดยคุณ : | แรม - [25 พ.ค. 2541 11:09:38] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เรื่องนี่้ค่อนข้างจะมีความหลังกับผมพอควรนะครับ โดยความรู้สึกส่วนตัว ผมชอบประโยค ด้านบนที่คุณเมลาณีได้ยกมา ผมเริ่มที่จะเข้าใจว่าอย่างชัดเจนมากขึ้นว่า บางทีแค่ขอให้ได้รัก ยังมีความสำคัญมากกว่า การที่ได้รับรักนั้นตอบ ผมมีความเห็นที่สอดคล้องกับหลายท่านครับ ไมว่าจะเป็นเรื่อง ความรักของนพพร หรือ ความรักของคุณหญิงที่มีต่อนพพร ผมอยากตั้งข้อ สังเกตว่าเรื่องนี้ เป็นการสะท้อนถึงความเสื่อมของระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชกลายๆ.... |
| โดยคุณ : | ปริเยศ - [25 พ.ค. 2541 12:07:40] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | โอ......... ไม่น่าเชื่อว่า melanee จะอ่านด้วย ฮุๆ แต่เนื้อเรื่องเราลืมๆไปแล้วล่ะ แต่จำได้ว่า เป็นเรื่องที่ดี เรื่องนึงเลยทีเดียว ... ที่ดีนะ melanee น่าจาเล่าไปเลยดีไหมคับ ฮิๆ ......................................... อ๊า และแล้ววันนี้ก็ตอบกระทู๊แล้ว ดีใจจัง ฮิๆ สู้เขาต่อไป.จีบัน |
| โดยคุณ : | Joke_Jordan - [25 พ.ค. 2541 12:11:26] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | แปม จุ๊บอ่านจนลืมไปแล้วค่ะ แต่ตอนที่อ่านตอนนั้น ยังไม่ค่อยลึกซึ้งเท่าไหร่อะ ไว้ต้องหามาอ่านอีกรอบซะแล้วเรา |
| โดยคุณ : | จุ๊บ-แจง - [25 พ.ค. 2541 16:03:08] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ประทับใจกับความรักในเรื่องนี้มากครับ |
| โดยคุณ : | บูรพา - [25 พ.ค. 2541 16:19:31] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ประทับใจกับความรักในเรื่องนี้มากครับ |
| โดยคุณ : | บูรพา - [25 พ.ค. 2541 16:47:01] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เห็นด้วยไหมคะ ว่าความรักที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่คน เรามีวุฒิภาวะมากขึ้น (ตัวอย่าง คือคุณหญิงกีรติ) จะ เป็นความรักในรูปแบบที่มีความมั่นคง หนักแน่น มากขึ้น ในขณะที่ "นพพร" หนุ่มน้อยซึ่งรักแรกกับคุณหญิง ในช่วงแรกของความรัก มักจะเต็มไปด้วย ความปรารถนา อันรุนแรง เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แต่เมื่อถึงระยะ เวลาหนึ่ง อันเป็นระยะคลายตัวของความสัมพันธ์ ความหอม หวานต่างๆ ที่เคยมีก็มีอันจืดจางไปพร้อมกับแรงปรารถนาใน ความรักนั้นเหือดแห้งไปพร้อมๆกันอย่างน่าเสียดาย .......ที่สุดแล้ว ฝ่ายที่มั่นคงกว่ากลับเป็นฝ่ายที่ได้รับความเจ็บ ปวดมากที่สุด บางที การที่คนเรารักใครสักคนจนถึงวันสุด ท้ายของชีวิต และรักทั้งๆที่รู้ว่าอีกฝ่ายเหลือเพียงความทรงจำ อย่างเช่นความรักของคุณหญิงที่มีต่อนพพร เป็นสิ่งที่น่าเทิด ทูน ยกย่อง แต่คงไม่มีใครอยากจะเป็นเหมือนคุณหญิงกีรติ หรอกนะคะ รักแท้แต่รันทดน่ะ.... |
| โดยคุณ : | SeaView - [25 พ.ค. 2541 16:52:21] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | อ่านแล้วรองไห้ทุกที |
| โดยคุณ : | yoky - [25 พ.ค. 2541 19:22:00] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เคยอ่านตอนเป็นมัธยม เพราะเป็นหนังสืออ่านนอกเวลา อ่านตอนแรกไม่รู้สึกอะไรเลย แต่พอโตขึ้น ได้รู้จักกับ "ความหลง" เลยนึกถึงความรู้สึกที่นพพรรู้สึกกับคุณหญิงกรีติ ทำให้หยิบเรื่องนี้มาอ่านอีกครั้งหนึ่ง จึงรู้และเข้าใจว่าความรักกับความหลงนั้นต่างกันอย่างไร อยากให้ทำเป็นหนังหรือเป็นละครก็ได้ ให้คุณยุทธนา มุกดาสนิทเป็นคนกำกับ ให้สินจัยเป็นคุณหญิงกรีติ ให้มอสเป็นนพพร มีทางเป็นไปได้ไหม |
| โดยคุณ : | พอง - [25 พ.ค. 2541 21:46:35] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ๐ชอบเรื่องนี้มากค่ะ....โดยเฉพาะตรงประโยคนั้น๐ |
| โดยคุณ : | Birdybaby - [25 พ.ค. 2541 23:20:42] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ประทับใจมากกก...ถึงมากที่สุด น่าดีใจกับคนที่มีความรักเช่นนี้...และยิ่งน่ายินดีกับคนที่ได้รับ.. ... อยากเป็นคนหนึ่งค่ะ ที่สามารถพูดประโยคนี้ออกมาได้ และเป็นคนหนี่ง ที่มีความรักมั่นคงเฉกนี้..... ... อยากมีความรักที่แท้จริงอย่างเรื่องนี้ค่ะ...รักที่เสียสละ รักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน... |
| โดยคุณ : | สาวจุฬาฯ - [26 พ.ค. 2541 00:01:25] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ประทับใจมากกก...ถึงมากที่สุด น่าดีใจกับคนที่มีความรักเช่นนี้...และยิ่งน่ายินดีกับคนที่ได้รับ.. ... อยากเป็นคนหนึ่งค่ะ ที่สามารถพูดประโยคนี้ออกมาได้ และเป็นคนหนี่ง ที่มีความรักมั่นคงเฉกนี้..... ... อยากมีความรักที่แท้จริงอย่างเรื่องนี้ค่ะ...รักที่เสียสละ รักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน... |
| โดยคุณ : | สาวจุฬาฯ - [26 พ.ค. 2541 00:01:28] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | รับรู้, ยอมรับและจำยอมกับประโยคนี้มานานแย้วคับ หง่าวววววว |
| โดยคุณ : | แง้วศักดิ์ =(n.n)= - [26 พ.ค. 2541 00:05:38] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | จะแหกคอกไปไหมนี่ถ้าจะบอกว่าไม่ชอบเรื่องนี้ ชื่นชมศรีบูรพาในการใช้คำ อย่างประโยคที่ยกมานั้นเป็นประโยคที่เพราะจ้ะ แต่ไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับมัน และไม่ชอบความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากการอ่านเรื่องของเขาหลายๆ เรื่อง ไม่รู้เป็นไง อ่านงานของนักเขียนในยุคนั้นกี่ท่าน กี่ท่าน กี่ท่าน ก็ไม่ชอบ |
| โดยคุณ : | Sky - [26 พ.ค. 2541 00:50:22] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ผมว่าเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งทีเดียวแม้ว่าเนื้อหาจะไม่มีอะไรมาก อาจจะเลียนแบบต่างประเทศมาบ้าง(หรืออาจเหมือนโดยบังเอิญ) แตการใช้ภาษาและสำนวนงดงามมากครับ |
| โดยคุณ : | mr.silent - [26 พ.ค. 2541 19:53:18] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | บางครั้งผมหยิบขึ้นมาแล้ว สอนตัวเองอยู่บ่อยๆ |
| โดยคุณ : | 010 - [26 พ.ค. 2541 23:28:15] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | อ่านเป็นหนังสืออ่านนอกเวลา แต่ก็ซึ้งครับ คงต้องหาโอกาสอ่านอีกรอบ |
| โดยคุณ : | Oakyman - [27 พ.ค. 2541 01:33:40] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | เป็นหนังสือนอกเวลาตอนเรียนม.ต้นค่ะ ชอบวลีนั้นจังเลย |
| โดยคุณ : | Sipang - [29 พ.ค. 2541 00:29:38] |
| ความคิดเห็นเพิ่มเติม : | ผมว่านักเขียนรุ่น 2490 ทุกคนมีคาแรคเตอร์ในการเขียนเป็นของตัวเอง วิธีการใช้ภาษาอาจเยิ่นเย้อเมื่อมองจากมาตรฐานปัจจุบัน แต่ในสภาพของวงการ หนังสือเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว ภาษาแบบนั้นถือว่าสวิงสวายและแปลกใหม่ที่สุดแล้ว สำคัญคือนักเขียนรุ่นนั้นมีความเป็นนักคิดและปัญญาชนอยู่ในตัว จนกระทั่งเรา สามารถเรียกชื่อพวกเขาด้วยคำนำหน้าว่า "ท่าน" ได้อย่างสบาย และก็สมควรจะเรียก อย่างนั้นด้วย ศรีบูรพาหรือ "กุหลาบ สายประดิษฐ์" เป็นคนไทยคนแรกๆ ที่เสนอให้ เราเปิดความสัมพันธ์กับจีนคอมมิวนิสต์ เป็นนักหนังสือพิมพ์หัวก้าวหน้า เป็นนักค้นคว้า และแปลตำราความคิดทางการเมืองไว้มากมาย เป็นนักประพันธ์ที่ใช้ภาษาได้สละสลวย พูดจริงๆ แล้วงานของศรีบูรพามีคุณค่าในตัวเองมากกว่างานของนักเขียนอื่นๆ ที่เรา เรียกกันว่า "ท่าน" ทุกวันนี้ด้วยซ้ำไป |
| โดยคุณ : | เอ้ - [29 พ.ค. 2541 02:58:54] |
|
ชื่อ/email ของคุณ : รายละเอียด : |