|
(5)....
7 โมงเช้าคงเป็นเวลาไม่เข้าเกินไปนัก สำหรับการมาหาโอบกชที่บ้านพัก ยุทธภูมิจอดรถไว้
หน้าบ้าน.....เดินเข้ามาในตัวบ้านได้โดยสะดวก เพราะประตูไม่ได้ล๊อค
หล่อนหลับบนเก้าอี้นอน เปิดวิทยุค้างไว้ ชุดนอนยังไม่ได้เปลี่ยน เมื่อเขาปิดวิทยุ ความเงียบทำ
ให้หล่อนปรือตาขึ้นเล็กน้อย แม้ไม่ทันได้มองชัดว่าเขาเป็นใคร โอบกชมีอาการผวาตื่น แต่เมื่อเห็นว่าไม่ใช่
คนเมื่อคืนหล่อนจึงคลายอาการตกใจลง
"อายุทธมาแต่เช้า....." น้ำเสียงแหบจัดออกมาจากปากหล่อน
"ขอโทษนะคะ กชออกจะไม่เรียบร้อย"
โอบกชทำท่าจะลุกไปล้างหน้า เขายึดมือหล่อนให้นั่งลง
"เกิดอะไรขึ้นกับกช บอกอาซิ" เขาบอก น้ำเสียงคาดคั้น
"ทำไมถึงเป็นแบบนี้"
โอบกชส่ายหน้า "ไม่มีอะไรนี่คะ"
"แล้วนี่อยู่บ้านคนเดียวหรือ คุณพ่อคุณแม่ไปไหน....."
"ท่านกลับไปอยู่บ้านเดิมกันหมดตั้งแต่กชเรียนจบแล้วค่ะ กชอยู่บ้านนี้คนเดียวค่ะ" หล่อนบอก นัยน์ตา
เลื่อนลอย
"เมื่อคืนอุรัมภ์มาที่นี่งั้นเหรอ.....ตอบอาซิ"
"เปล่านี่คะ"
"โกหกแล้วได้อะไร.....อารู้.....กชไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น"
เขาบีบไหล่หล่อนเบา ๆ เป็นเชิงปลอบ โอบกชเพียงแต่พยักหน้านิด ๆ ไม่ตอบอะไร หล่อนไม่ยอม
ร้องไห้ให้เขาเห็น
ยุทธภูมิอธิบายไม่ถูก เมื่อเห็นสภาพหล่อน ความรู้สึกของเขาเยียบเย็นลง
"จำได้ไหม เมื่อตอนพิมพ์กาญจน์ยังอยู่ อายังเคยบอกกชเลยว่า ในโลกนี้อามีหลานอยู่สองคน
ตอนนี้พิมพ์กาญจน์ตายไปแล้ว แต่อายังมีหลานกชอยู่อีกคน กชก็ยังมีอา เมื่อก่อนอาเคยบอกกชว่าอาเป็น
ห่วงกชเสมอ ตอนนี้อาก็ยังเหมือนเดิมนะ"
เขาไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมจึงต้องนำเรื่องราวในอดีตมาพูดเพื่อจะโน้มใจหล่อน ทั้งที่ความจริงเขาก็
เกือบจะลืมมันไปได้นานแล้ว
โอบกชพยักหน้า แต่ดวงตาฉายแววไม่รับรู้
"ขอบคุณค่ะ แต่.....อายุทธขา" หล่อนวิงวอน "อายุทธอย่าโกรธคุณรัมภ์นะคะ ที่คุณรัมภ์ทำไปก็เพราะ
รักกชค่ะ"
ยุทธภูมิชะงักกับคำพูดเหล่านั้น "กช....."
โอบกชรักอุรัมภ์ รักและปกป้องอุรัมภ์ แม้เขาคิดจะทำลายหล่อน
"กชอยากแต่งงานกับเขาค่ะ อายุทธ"
ยุทธภูมิดึงหล่อนเข้ามากอดไว้ เขาจำเป็นจะต้องดึงโอบกชออกไปจากกองไฟที่กำลังจะเผาหล่อน
"เชื่ออานะกช อย่าพบเขาอีก.....อาจะช่วยกชนะ"
เขาพูดได้เพียงเท่านี้ ไม่สามารถบอกอะไรได้มากไปกว่านี้ มันอาจเป็นการทำร้ายจิตใจหล่อนมาก
เกินไป
"แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นนะ เชื่ออาสิ อย่าพบกับเขาอีก....."
"ไม่ได้หรอกค่ะ.....ไม่ได้" โอบกชผละออกจากเขา "กชจะสร้างครอบครัวกับเค้าค่ะ เค้าแสดงให้กช
เห็นแล้วว่าเค้ารักกช"
หล่อนยิ้มออกมาได้ครั้งแรก
ยุทธภูมิเวทนาหล่อน โอบกชกำลังเข้าใจทุกอย่างในแง่ดีเกินไป แล้วนี่หากเขาบอกว่าอุรัมภ์มีภรรยา
แล้ว หล่อนจะยอมรับความจริงได้หรือ หล่อนไม่เชื่อด้วยซ้ำกระมัง เพราะอุรัมภ์ตบตาผู้หญิงอื่นได้อย่าง
แนบเนียนเสมอ
"กชแต่งงานกับอุรัมภ์ไม่ได้"
เขาลุกขึ้นยืน พูดชัดถ้อยชัดคำ
บรรยากาศระหว่างคนสองคนเงียบสงัดไปชั่วครู่
โอบกชมองยุทธภูมิอย่างไม่เข้าใจ.....
"ทำไมคะ?"
หล่อนถามเสียงพร่าเบา
"อาไม่อยากเห็นกชเป็นทุกข์" เขาเผลอเขย่าตัวหล่อนโดยแรง ".....อย่าพบกับเขาอีก.....แล้วกชจะ
เข้าใจอาในที่สุดว่าอาหวังดีกับกช"
"อายุทธไม่หวังดีกับกชค่ะ....." หล่อนบอกนัยน์ตากร้าวขึ้นทีละน้อย "กชไม่เข้าใจอายุทธ.....ทำไมอายุทธ
ต้องขัดขวางกชคะ คุณรัมภ์ก็เป็นเพื่อนของอานี่คะ.....คุณรัมภ์รักกชค่ะ กชรักคุณรัมภ์ อาจะขัดขวางเพื่อ
อะไรกันคะ"
"กชเข้าใจอาผิดนะ"
ยุทธภูมิไม่คิดจะอธิบายอะไรอีก ความหวังดีกลายเป็นอย่างอื่นไปแล้วสำหรับโอบกช หล่อนมีความ
รักต่อเพื่อของเขาเสียจนมองไม่เป็นสิ่งที่อยู่หลังภาพลวงนั้น
ทั้งสองเงียบกันไปอีก
ในที่สุด
"อาจะกลับละนะ.....ขอโทษด้วยที่ทำให้กชต้องอารมณ์เสีย"
"กชไม่คิดอะไรหรอกค่ะ" สีหน้าหล่อนยังตึงอยู่
"แล้วพบกันใหม่"
ยุทธภูมิไปจากบ้านโอบกช เขาขับรถเร็วกว่าปกติ กลับมาบ้านเปลี่ยนชุดทำงาน ก่อนจะไปเซ็นชื่อ
เข้าสายที่กรม"
"หมวดอุรัมภ์เข้ารึยัง? ฮึ" เข้าถามห้วน ๆ ตามแบบกับผู้ช่วยฯ หน้าห้อง
"หมวดอุรัมภ์โทรมาบอกเมื่อครู่นี้เองค่ะว่าวันนี้ลากิจ"
ยุทธภูมิทำท่าหัวเสีย เดินลิ่วเข้าไปหลังม่านซึ่งเป็นมุมทำงานของตน
ผู้ช่วยฯ ทำหน้าแปลก พูดกับเพื่อนร่วมงานโต๊ะข้าง ๆ
"หมวดเป็นอะไรน่ะเธอ อารมณ์เสียมาจากไหนไม่รู้"
"..... ....."
หลังม่านนั้น ชายหนุ่มนั่งครุ่นคิด เขาจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องราวของโอบกชดีหรือไม่ แต่ถึง
อย่างไรเขาก็ได้เข้าไปเกี่ยวข้องเข้าแล้ว.....โดยที่ตัวเองไม่มีเหตุผลที่จะแสดง
<<ยังมีต่อ ฉบับหน้า>>
..
|
|