ฉันเติบโตขึ้นท่ามกลางครอบครัวอันแสนอบอุ่น พ่อมักจะพาครอบครัวไปทานอาหารนอกบ้านร่วมกันเป็นประจำ เช่น ทานอาหารที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาแถวๆจังหวัดนนทบุรี หรือร้านอาหารชื่อ "ตาลเดี่ยว" ซึ่งแต่ก่อนตั้งอยู่ตรงข้ามกับแดนเนรมิต ที่นั่นมีอาหารอร่อยๆและได้ฟังนักร้องดีๆ เช่น อุมาพร บัวพึ่ง แวะเวียนกันมาเร้องเป็นประจำ ในปัจจุบัน กลายเป็นเต๊นท์ขายรถมือสองไปเสียแล้ว

กิจกรรมยามว่างของครอบตรัว ฉันมักจะเห็นพ่อประดิษฐ์ของใช้เล็กน้อยๆ ซ่อมแซม ตกแต่งบ้าน พ่อให้ฉันเป็นลูกมือบ้างในบางครั้ง ฉันก็ทำได้ดีที่สุดแค่การหยิบพวกเครื่องไม้เครื่องมือช่างต่างๆให้พ่อตามแต่พ่อจะสั่ง และภาพต่างๆเหล่านั้น ทำให้ฉันซึมซับความเป็นคนช่างคิด ช่างทำ อย่างที่พ่อเป็น

เวลาแห่งความสุขผ่านไปเนิ่นนาน.... เมื่อพ่อเปลี่ยนแปลงไป ชีวิตของฉันก็เปลี่ยนตามไปด้วย

คงต้องนับว่าช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นช่วงเวลาที่ยากเย็นช่วงหนึ่งในชีวิตฉัน

แม่บอกว่า พ่อมีผู้หญิงใหม่ ในความวัยเยาว์ ฉันไม่เข้าใจนัก ว่ามันจะมีผลถึงชีวิตของฉันได้มากน้อยเพียงไร นอกจากเห็นพ่อกลับบ้านดึกๆดื่นๆ ในระยะแรกๆ แต่เมื่อเวลายิ่งผ่านไป วิถีชีวิตอันแสนอบอุ่นกลับสูญหาย กลับมีรอยแยกเล็กๆเกิดขึ้นกลางหัวใจของฉันวันละนิดละน้อย

จากที่พ่อเคยให้ความสนใจกับทุกๆคนในครอบครัว ในวันนั้นพ่อไม่สนใจสิ่งใด นอกจากออกนอกบ้านทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ กลับถึงบ้านยามดึกพร้อมด้วยกลิ่นเหล้า และเสียงเอะอะโวยวาย มีปากเสียงกับแม่ เกือบทุกวันจนกลายเป็นชีวิตแบบใหม่ที่ฉันเริ่มจะเย็นชา พ่อไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันอีกต่อไป ...

แม่ชอบพูดว่า ฉันเหมือนพ่อ ทั้งหน้าตาและนิสัยใจคอ แล้วคนที่นิสัยเหมือนๆกันดูเหมือนจะไปด้วยกันได้ดี แต่ก็สามารถขัดแย้งกันอย่างรุนแรงได้ในขณะเดียวกัน นั่นเป็นเรื่องที่ฉันและพ่อต่างเผชิญกันอยู่

มีอยู่หลายครั้งที่ฉันทะเลาะกับพ่อ เรื่องใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ก็มักลงเอยด้วยการไม่พูดกันเป็นระยะเวลาต่อเนื่องนานๆ ทั้งที่อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ที่ฉันจำได้แม่นยำว่านานที่สุดคือ เกือบ 6 เดือน !!

ช่วงชีวิตที่โหดร้ายนั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว มันกินเวลายาวนานนับสิบปีจนฉันแทบไม่รู้ตัวเลยว่า ฉันได้มีสิ่งใดที่เปลี่ยนไปบ้าง บางครั้งมันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น ฉันเงียบขรึม และช่างคิดมากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน สิ่งที่แย่คือ ฉันเกลียดกลัวความก้าวร้าวรุนแรงในครอบครัวอย่างฝังใจ ให้ตายเถอะ...ขออย่าให้มันต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวของฉันเองเลย

ในชีวิตของความเป็นผู้ใหญ่ ความที่ต้องรับผิดชอบ ตัดสินใจทุกอย่างเกี่ยวกับอนาคตของตัวเอง การทำงานมีรายได้เป็นของตัวเอง ชีวิตที่ต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเองโดยสมบูรณ์ คงทำให้คนเราเติบโตขึ้นตามลำดับ ฉันพบว่า ไม่ว่าปัญหานั้นฉันจะเป็นผู้ก่อมันขึ้นมาเอง หรือเป็นผู้ถูกกระทำให้ต้องตกอยู่ในสภาวะที่ย่ำแย่ ครอบครัวก็ยังคงเป็นที่พักพิงทางใจแห่งสุดท้าย แม้ว่าไม่มีใครสามารถจะรู้จักปัญหาอย่างถ่องแท้เท่าตัวของเรา และกว่าจะถึงวันที่ปัญหาเดินทางมาจนถึงจุดปลาย ...

ในวันที่หัวใจมืดมน เหมือนลอยคว้างกลางทะเลวน ทุกข์ถั่งโถมท่วมท้น จมดิ่งดำลึกไม่รู้ต้นไม่รู้ปลาย ภาพต่อเนื่องในชีวิตของพ่อทำให้ฉันได้เรียนรู้โลก เรียนรู้ที่จะฝันอย่างทรนง ไม่ว่าหัวใจขบถดวงนี้จะถูกฝังในร่างกายแห่งหญิงหรือชาย พ่อได้ฝังเมล็ดพันธ์ของเสรีชนไว้ในลูกสาวของพ่อคนนี้ แล้ว พ่อสอนและสั่งสมความเข้มแข็งแก่ลูก แม้ด้วยฉากภาพของความกร้าวโกรธ ใช้กำลังเข่นขู่มนุษย์เพศเมียเยี่ยงสามัญสัตว์โลกเพศผู้ ทำให้ฉันสามารถเผชิญชีวิตเหล่านั้นในวันนี้และวันข้างหน้าได้อย่างกร้าวแกร่ง โดยไม่ละลืมความเป็นตัวของตัวเอง

พ่อพูดเสมอว่า อย่าปล่อยให้ชีวิตไหลไปตามกระแสน้ำ ทุกนาทีคือการเรียนรู้ พ่อไม่ได้เลี้ยงเจ้าให้เติบโตเพื่อวันหนึ่งข้างหน้าเจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อรับใช้ ปรนนิบัติ เป็นช้างเท้าหลัง เป็นเมียและแม่ที่ดี จึงจะเรียกว่ามีความเป็นผู้หญิงอันครบถ้วน ลูกของพ่อจงเดินไปข้างหน้า รู้คิด รู้ค้นหา แผ้วถางปัญหาและบรรดาอุปสรรคด้วยสองมือของลูก...

ฉันรู้ว่า ฉันเป็นลูกสาวของพ่อไม่ใช่แค่เพียงการสืบสายเลือด ใช่เพียงถือเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ใช่เพียงเป็นลูกไม้อันแตกหน่อจากต้น ตัวตนของฉัน จิตวิญญาณของฉัน คือส่วนหนึ่งซึ่งปลิดจากวิญญานของพ่อโดยแท้

อ่าน Feedback จากเพื่อนๆ ชาว Pantip.com กลุ่มห้องสมุด !